ALGO SOBRE A HISTORIA DA FILOSOFÍA DA CIENCIA

A filosofía da ciencia investiga o coñecemento científico e a práctica científica. Ocúpase de saber, entre outras cousas, como se desenvolven, evalúan e cambian as teorías científicas, e de saber si a ciencia é capaz de revelar a verdade das "entidades ocultas" (ou sexa, non observables) e os procesos da natureza. Son filosóficas as diversas proposicións básicas que permiten construír a ciencia. Por exemplo:
 
A realidade existe de xeito independente da mente humana (tese ontológica de realismo).
A natureza é regular, polo menos nalgunha medida (tese ontológica de legalidad).
O ser humano é capaz de comprender a natureza (tese gnoseológica de inteligibilidad).
Aínda que estes supostos metafísicos non son cuestionados polo realismo científico, moitos suscitaron serias sospeitas respecto do segundo de eles e numerosos filósofos puxeron en cuestión algún deles ou os tres.De feito, as principais sospeitas con respecto á validez destes supostos metafísicos son parte da base para distinguir as diferentes correntes epistemológicas históricas e actuais. De tal modo, aínda que en términos xerais o empirismo lóxico defende o segundo principio, opón reparos ao terceiro e asume unha posición fenomenista, é dicir, admite que o home pode comprender a natureza sempre que por natureza enténdase "os fenómenos" (o produto da experiencia humana) e non a propia realidade.
 
En poucas palabras, o que intenta a filosofía da ciencia é explicar problemas tales como:
A natureza e a obtención das ideas científicas (conceptos, hipóteses, modelos, teorías, paradigma, etc.);
A relación de cada unha delas coa realidade;
Como a ciencia describe, explica, predice e contribúe ao control da natureza (isto último en conxunto coa filosofía da tecnoloxía);
A formulación e uso do método científico;
Os tipos de razonamiento utilizados para chegar a definicións do ser humano.
As implicaciones dos diferentes métodos e modelos de ciencia.

Algúns científicos mostraron un vivo interese pola filosofía da ciencia e algúns como Galileo Galilei, Isaac Newton e Albert Einstein, fixeron importantes contribucións. Numerosos científicos, con todo, déronse por satisfeitos deixando a filosofía da ciencia aos filósofos e preferiron seguir facendo ciencia no canto de dedicar máis tempo a considerar como se fai a ciencia. Dentro da tradición occidental, entre as figuras máis importantes anteriores ao século XX destacan entre moitos outros Platón, Aristóteles, Epicuro, Arquímedes, Santo Tomas de Aquino, Leonardo dá Vinci, Francis Bacon, René Descartes, John Locke, David Hume, Emmanuel Kant
 
A filosofía da ciencia non se denominou así ata a formación do Círculo de Viena, a principios do século XX. Na mesma época, a ciencia viviu unha gran transformación a raíz da teoría da relatividad e da mecánica cuántica. Entre os filósofos da ciencia máis coñecidos do século XX figuran Karl R. Popper e Thomas Kuhn, etc..